W skroniach pulsuje strumień słów
Porozwiązywały się i szumią
Mogą znaczyć tak wiele
Wiele albo prawie nic

Sens umknął mi w popłochu
ściskając w pięści dostęp 
do źródła siły

A ja
skrępowana i pokąsana
tkwię tępo
w jadowitym kłębowisku uczuć
w bolesnym bezruchu