„ Ja wczoraj?  Już nie  pomnę. 
                                             Przedwczoraj? Nie baczę.” 
                                                     ~ Leopold Staff ~
 
Chcę wierzyć w siebie! 
Chcę iść do Ciebie! 
Chcę słuchać, słuchać - - - 
    - - - bicia naszych…? 
 
Idziemy drogą wyboistą i potykamy się o kamienie przeszłości. 
Słyszę już nadchodzącą barkarolę sensu bicia rytmu życia. 
Życiu towarzyszy fortepian Kompozytora poezji czasu. 
Rozświetliłeś moją duszę płomieniem ognistym. 
Płomieniem ptaka, który w słońcu jest skąpany. 
Jesteś lirycznym czarodziejem słów z serc płynących. 
Fortepian roztrzaskany gra na nowo melodię tę samą. 
Madrygał uczuć został zapisany na krokodylach o ptasich spojrzenia. 
Ach, moje życie! 
Czemuś wyłoniło tony z mroku świata mego ciała? 
                                         ************* 
Wyłoniłem, bo za lat pięćdziesiąt będę miał jumper – wrak.