[vigilia]

trącam ustami pukiel włosów
siwe wspomnienia spadły na poduszkę
dlaczego i po co
czy naprawdę zabrakło aniołów

u nas na dole nawet powietrze
potrafi zabijać

każdy oddech wyszarpany płucom
wyciska życie jak cytrynę
skwaśniała cierpieniem twarz
zmętniałe spojrzenie
w niedomkniętych oczach

boję się mamo
wieczności bez końca
nieznanej drogi

nie zostawiaj mnie tutaj samego
złap za rękę i prowadź

za późno
zamknęłaś drzwi