śpiew skowronka
delikatnie przecina pustkowie 
dzieli nas tylko 
krok uśmiechu
i nuta prawdy

kryształki tamtych łez 
zebrane w szkatułce
zakopane pod jabłonką 
śpią od lat

pragnę dotyku skrzydeł na policzku

macham rękami
ale nie widzisz mnie
w tej dziwnej mgle niedomówień
i zmęczenia

wciąż mamy szanse
uratować ten dzień

oczy tęsknią za zielenią czułości
uspokój mnie
makiem pocałunku