wiejskim chatom które odchodzą
powiedzieć do widzenia
rychłego
i te które odeszły złapać
i ją z garnkiem ziemniaków
które oszczędność kazała odcedzać na dworze

nie zatrzymam was wioski
które porwałyście duszę chłopca
rozwiewa was wiatr i wali się świat

dawniej to był świat szeroki polem i wiejską drogą
potem pachniało bydło wracające
wiejskie idące szeroko
nożyczki nie okrawały zdjęć kawałek po kawałku
zastanawiając się co to wieś
przecież wiesz
gdzie to jest