po pasterce
siedzimy ramię w ramię
okręceni kraciastym pledem
świątecznych życzeń
 
za oknem
drzemie grudniowy zmierzch
w kominku
płoną minione dni
podkładamy drewienka
by nie zgasł ogień
ani półuśmiech na szafirowym niebie
 
nasz dom milczy
śpią już aniołowie
śpią zwierzęta i pasterze
w wannie pływa ocalały karp
 
trwamy tak razem
szczelnie otuleni zadumaniem
zatrzymani w czasie
między kartkami z kalendarza
 
tlą się w kominku minione dni
miesiące i lata
ogrzewają nas dobre wspomnienia
a w sercach jeszcze echem
kolęda gra
 
wplotę w te słowa gałązki jemioły
i dam ci ten wiersz w prezencie
zwinięty w rulon
i obwiązany gwieździstą tasiemką
 
w podzięce za miłość
za twe piernikowe, miodowe serce