unikała spojrzeń

sądziła
że są w nią
wycelowane

pośpiesznie
okrywała się przed nimi
woalem powiek
i uciekała wzrokiem
w siną dal

pewnego razu
usłyszała słodki głos
który sprawił
że zapomniała się okryć

nie uciekła

przyjrzała się
skąd dobiegał
i dostrzegła postać
miłą jej nagiemu oku

nawet nie wie kiedy
pozwoliła wiatrowi
otulić się słodkim zapachem
a motylom
zadomowić się
w jej brzuchu

zanurzyła się w cieple
miodowego wejrzenia
i odpłynęła
w dal

po raz pierwszy
nie siną
i wreszcie
nie sama