w oknie mojej izdebki
zamieszkał
o świcie strasząc mnie blaskiem dnia
świecąc nim prosto w oczy

udaje że jasnego
jest więcej niż jest
budząc zbyt wcześnie

a potem z nieba
już dzienną pełnią nachmurzonego
na szybie czyni szarości zapas
na cały szary dzień