Jakby zapowiedź

Na wzgórzach Italii
jak gniazda uwite
stare miasta
Średniowiecze zagląda
przyjezdnym w oczy
oknami domów
postawionych przed wiekami
zaś pozostałości po starożytnych
puszczają oko do przechodzących
Nagle ziemia jak pięść
gniazda ze skał strząsa
umierają ludzie 
umiera historia
Nie ma już bazyliki
Benedykta w Nursji
i pękają mury Asyżu
gdzie każdy jakby uświęcony
Drgania z czeluści niezgłębionych
wygrzmiewają zapowiedzią
przerwania ciągłości wieków
Nie będzie już w starych ulicach
medytacji nad mądrością
patrona Europy ani tchnienia
świętego Biedaczyny
Jeśli żywioły chcą jakby butem 
rozgnieść Italię
a może kontynent
niech chociaż Asyż zostanie
i wszystkie miejsca
gdzie żyją ludzie dobrzy
którzy są niczym oazy
na planecie nieurodzajnej
w mocarzy ducha
skazanej chyba
na całkowite uschnięcie
niczym drzewo figowe

31 X 2016.