a mleko wylane
przeminęło z wiatrem
na długą nić pamięci nawlekam
obrazy minionych zdarzeń
niegdysiejsze słowa matki
ze szczyptami słodkich uśmiechów
wspólne długie rodzinne biesiady
przy zastawionym okrągłym stole
w pokoju gdzie czas się zatrzymał
 
dzisiaj dni obrosły szarości bluszczem
na wspólnych spotkaniach coraz mniej gości
jeszcze się mijamy na wspólnym posiłku
wymieniając się szorstkimi gestami
niczym spracowane ludzkie dłonie
i choć ci sami to już inni
 
wiem nic się niestało
 
to tylko
niewyleczalna
tęsknota za wczoraj