~ PO DRODZE NAM RAZEM

Salon leśnych alej białych
złotolistnych dumnych brzóz
posągów smutnie omszałych
nieśmiertelnie
podziwu godnych
zerka na mnie cichosennie
zapatrzon w plejady gwiazd
słońc samorodnych

Nuci szumiąc cicho
jakby wiedział…
jakby czuło lasu licho
żal li
frasobliwość utrapioną
że w jesienność mętnie szklistą
po drodze nam razem
w łzy deszczy świetliste
przez drzeworyt niepokojów
w nieziemskie witraże

⊰Ҝற$⊱…………………………………… Toruń - 22 września '22