~ PORCELA'NOWY WIERSZ

     Sklejasz ciągle jeszcze
drobne śnieżnobiałe okruchy
rozbitej grawitacją porcelany
w lawinie pragnień rozsypane
szklistą powleczone emalią
w ornamenty polnych kwiatów
duszą pieca płomiennej lewitacji
zeszklone z odrobiną piasku

     Słyszysz ciągle jeszcze
szepty ich ciszą pozłacane
patrzysz na nie czule i spokojnie
bywały przecież kiedyś
w splocie czyichś dobrych dłoni
napełnione sparzonymi marzeniami
niedosłodzonej zielonej herbaty
zdobne szminką czyichś ust

⊰Ҝற$⊱ ……………………………………………….… Soleczniki 11 września '16