~ JEJ JEJMOŚĆ JASNOŚĆ

            Spojrzeć w niebo zechciej
        Między gwiazdy… w ich smutek
        Ku kłębiastym obłokom… spójrz
        Noc księżycową na benefis zaproś
        U końca podróży… chwilą ostatnią
        Nim ociężałe opadną powieki
        A wiatr twoich dziejów ucichnie
        Nim usłyszysz dźwięk stawianej świecy
        Ujrzysz jej jejmość jasność

            Ku nieznanym dalom trosk odpłyną fale
        Nie wyglądając Słońca zachwytów
        I ciepło w ogrodach kwitnące
        W milionach zielonych liści
        W wielobarwne ubrane słowa
        Więdnących dendrytów
        Wbrew duszy skamlącej
        I niebu co wpadnie pod ziemię
        A jaka tam będzie pogoda ?
        Kolorowa jak motyl i… bezbarwne…
        Samotne już myśli ?

⊰Ҝற$⊱……………………………………… Toruń - 19 września '15