~ MATECZNIKI… KNIEJE… BORY

     Mateczniki, uroczyska, Mazur knieje, bory
Włóczą po nich fauny, trolle i upiory
Ongi je przemierzał przodek chwat na wskroś
Jako kiedyś niedźwiedź, tur, żubr, bóbr i łoś

     Onegdaj na popas strudzon kniaź przystanął
Zda zacny rozbolał protoplastę zadek
Kąsały insekty… gzy, kleszcze, komary
Zły zaklął był szpetnie… dyć w rzyć tną chachary !

     Wnet osady, sady, pasieki powstały
Przysiółki… Ełk, Pszczółki, Roje i Ponary
Orneta, Ostróda, Morąg, Boguchwały…
W wiersz ten je oprawiam z frazą starej gwary

     Tak dziś jak i w on czas lśni im niebo czyste
Smuży w jeziornych estuariach licznych
Źródlanych przeźroczach studzien i poideł
Strumieniach jak diament chłodnych, krystalicznych

      W pamięci tkwi jeszcze chleba zapach pszenny
Smak słodkiego mleka… ciepłym rankiem rześkim
Miodów aromaty, soczystych czereśni… śni
Jagód, malin, morw… poziomek i wiśni

     Skrzypi jeszcze żuraw stary gdzieś w oddali
Skąd obarczon krzywymi u ramion jarzmami
Zgarbiony chłopina ścieżką meandrując
W takt mazurzy z wody pełnymi cebrami

     Gdzieście przeminęli wszyscy zapomniani ?
Uszli hen w enigmy, za dale w nieznane
Za czas z skrzydlatymi frunąc wędrowcami
W ślad za sokołami, orłami, żurawiami

     Pozostały po was strzępy miłych wspomnień
Zamgleniem mazane niczym za mgłą słońce
Gasnące nad starym dworkiem krytym gontem
I… nostalgia… snująca się z duszą po łące

⊰Ҝற$⊱……………………………………… Ponary - 9 września '99