~ PRZEBRANY ZA POETĘ

            W nazbyt długim milczeniu
       Marzeń w nowiu spełnionych
       W chmurze zastygłej nierzeczywistości
       Zgaduję dylatacje egzaltacji
       Pod powiekami
       A nad rzęsami
       Jakieś resztki myśli zwietrzałych
       Wyrysowane kredki jedną kreską
       Zziębniętymi arlekina palcami

            W dominancie nieskończoności
       Niczym w poloneza As-dur brzmieniach
       W myślach jeszcze z tobą tańczących
       Lewitują spóźnione pragnienia
       Wersy wiosny… od wiosny do wiosny
       A w rozbitym lustrze Alin z krain szczurów
       Stoję jakby obok za poetę przebrany
       By w półśnie je roztrzaskać
       Choć może nie zauważysz ?

⊰Ҝற$⊱……………………………………… Toruń - 21 września '15