~ Z NIKŁYM POCZUCIEM

   Choć odium czasu nas otacza
nas… galopadą życia spętanych
dzikie hordy ciepłokrwistych zjawisk
z nikłym poczuciem istnienia
to pozostaniemy całkiem sami
ja i wy osieroceni
w niepamięci słów
w słów zapomnieniach

   Zamyśleni… wśród…
pozłoty więdnienia
liści w wilgotnych pastelach
pod blednącnym starym Słońcem
co resztką purpury płonie
póki nie odlecimy z ptakami
w podróż za nieznane
z końcem chwil jesieni

   Pod prąd w ostateczność
my poezją przemoknięci
prozą nie pieszczeni
ze złamanymi skrzydłami
stąd w błękitną toń ucichłych cieni
bezkresy niedzisiejszych
bez nadziei
na bezwietrzną wieczność

⊰Ҝற$⊱……………………………… Toruń - 27 października '2O