Išėjai kaip angelas liūdna,

Tartum ne savas duris uždarius.

Juk ne nuodėmės gulėjai patale,

O jauties – esi padarius.

Tartum angelas iš nuovargio prisnūdęs

Žiūri atgalios ir paspringsti:

Vien tik šauksmas: būti ar nebūti,

O į priekį veržiasi kiti.

Wyszłaś z domu niczym smutny anioł,

Drzwi zamknęłaś niby swoje, a tak obce.

Nie leżałaś w pościeli grzechu,

Skąd uczucie, jakbyś zeszła na grzechu manowce?

Niczym anioł, który zdrzemnął się zmęczony,

Patrzysz wstecz i dławisz się przeszłością:

I wciąż tylko krzyk: być albo nie być,

Kiedy inni pędzą do przodu z radością.

Tłumaczył Andrzej Szmal